Dansen op leven en dood

DANSEN OP HET LEVEN
Begin deze maand hadden we weer het jaarlijkse Young Africa Arts Festival. Eigenlijk een beetje tegen de verwachting in, want we hadden de hoop al opgegeven dit jaar nog een sponsor voor het festival te vinden. En opeens meldde zich de Culture Fund dat zij het festival wilden sponsoren. Geweldig nieuws natuurlijk, en gelijk brak een hectische periode aan want we hadden maar 6 weken om het festival te organiseren. Met trots kan ik melden dat dit ook goed is gelukt. De artiesten waren wat minder groots dan voorheen, en ook het aantal bezoekers bleef wat achter (de meeste mensen brengen iedere dag uren door bij de bank voor en paar centen en zijn de rest van de dag op zoek naar hun eerste levensbehoeftes), maar met toch ruim 5.000 bezoekers, geweldige competities en 2 dagen feest voor de lokale gemeenschap mogen we absoluut niet klagen! Gekoppeld aan ons 10-jarig bestaan was het thema dit jaar: ‘Celebrate your talent! The future is in your hands!’.
Meer over het festival op www.youngafrica.org.

DANSEN OP DE DOOD
Naast dit feestelijke gebeuren hadden we deze maand ook een paar sterfgevallen te betreuren. In België is de oom en een oud tante van Dirk overleden. Helaas is de afstand te groot om de begrafenis bij te kunnen gaan wonen. We hebben wel wat contact gehad met de familie, bij deze nog onze condoleances aan de familie Bellens.
Ook hier in Zimbabwe hadden we 2 sterfgevallen. Een van onze collega’s in de Commercial School Department, een jonge man van begin 30 met een jong gezinnetje, stierf aan de gevolgen van TBC. De symptomen waren niet duidelijk en tegen de tijd dat zijn baas van het departement en Dirk ingrepen en hem naar het ziekenhuis brachten was het helaas al te laat. Probleem is dat de meeste mensen geen geld hebben voor medische kosten, en al zijn ze verzekerd, door de hoge inflatie krijg je daar niets voor terug. Daar komt nog bij dat de staatsziekenhuizen totaal geen voorraad hebben aan wat dan ook, dus de meeste mensen die daarheen gaan, komen er niet meer levend uit. Privéziekenhuizen zijn heel erg duur, dus dat kunnen ze zich weer niet veroorloven.
Ook is de vrouw overleden van het hoofd van Young Africa Academics. Ik ben naar haar begrafenis geweest en dat maakte wel diepe indruk. Vooral de omvang van verse graven en continue begrafenissen is shockerend. Het viel me een paar weken eerder al op dat de bomen bij de begraafplaats allemaal waren gekapt. Ik dacht dat de mensen dit hadden gedaan om wat brandhout te hebben, waar het ook vast voor is gebruikt, maar de hoofdreden was dat dit stukje grond nodig was voor extra graven. Een stuk van ruim 200m x 50m bestond puur uit verse graven, waarvan de meeste alweer gevuld waren. En tussen de graven is zo weinig ruimte dat je net je ene voet voor de andere kunt zetten. In 2 weken tijd was dit hele stuk alweer gevuld. Net zoals voor brood, geld en noem maar op, sta je ook in de rij voor de begrafenis, wachtend tot de vorige klaar is en achter je sluit alweer een nieuwe begrafenis aan. En terwijl de dode wordt begraven zijn rondom je mensen bezig om de graven uit te spitten voor hun overleden familielid.
Anders dan bij ons wordt hier bij een begrafenis gezongen en gedanst. De drum wordt ook meegenomen om het geheel ritmisch bij te staan. Gezien het gebrek aan ruimte tussen de graven staan mensen te dansen op het verse graf van de buurman of buurvrouw. Letterlijk dus dansen op de dood.

Om toch nog even te eindigen met een vrolijke noot: de Jacaranda bomen bloeien momenteel schitterend paars, er hangt een heerlijke bloesemgeur in de lucht, het zonnetje schijnt volop en als alles meezit hebben we vanaf begin volgende week zo goed als permanent stroom. Hoera, terug naar de 21ste eeuw!