Van Utrecht naar Walvisbaai
Door: Yvette
Blijf op de hoogte en volg Yvette
21 Augustus 2013 | Namibië, Walvisbaai
Lieve allen,
Inmiddels wonen we alweer een maand in Walvisbaai. De laatste maand in Nederland was hectisch en emotioneel. Het loslaten was dit keer definitiever dan de vorige keer en ook het afscheid nemen viel moeilijker, zeker met 2 kleine kinderen erbij. We houden hele warme herinneringen aan de mooie afscheidsfeestjes met vrienden en familie. Allemaal hartelijk dank hiervoor!
Vlak voor vertrek had Volker Wessels Telecom ons de klimaatneutrale zonne-energiecentrale overhandigd, die ze met steun van Wilde Ganzen hebben gefinancierd. Heel indrukwekkend om het ‘in het echt” te zien en de hartverwarmende inzet van zoveel mensen die er aan hebben bijgedragen dat over een week deze centrale in Walvisbaai aankomt. Iedereen die bij het project betrokken is geweest, alsmede het zeer kundige vullen van de containers, enorm bedankt! Een speciaal dankje aan Andre Mulder en Mathieu Beurskens die het proces van begin tot letterlijk in de containers en op de vrachtwagens richting haven hebben begeleid. Wij zien er enorm naar uit om de centrale met alles erop er eraan straks hier op te kunnen zetten en te beginnen aan onze eerste trainingen in zonnetechnologie.
We voelen ons al aardig thuis in Walvisbaai. Louise begint al aardig wat woordjes Engels te praten. Nora roept nog bijna dagelijks enthousiast “Afrika!” als we de gordijnen open doen of naar buiten gaan. En als de havenzoemer om 13.00 uur aankondigt dat het lunchtijd is roepen de meisjes in koor “Schafttijd!” :) In de weekenden genieten we van de omgeving: de woestijn en de zee met flamingo’s, pelikanen, zeehonden en dolfijnen. Eind van de maand, als onze eigen spulletjes aankomen, verhuizen we van een klein gemeubileerd huisje in het centrum naar een vrijstaand huis met tuin in een rustige woonwijk, waar we met zijn allen lekker buiten van de zon kunnen genieten. Dat ontbreekt aan ons huisje nu, en met de klamme kou die in de winter hier in huis hangt, kun je beter lekker buiten zijn. Ook zullen we de penetrante rioollucht die in dit buurtje in de vroege ochtend hangt niet erg missen. Al ben je wel gelijk wakker als je dan de deur uit gaat.
Louise en Nora gaan hier allebei naar de internationale school. Voor Nora is er een apart peuterklasje, maar Louise en Nora beginnen en eindigen samen, en ze spelen ook samen buiten. Nora is al aardig gewend, en speelt al leuk met de andere kindjes. Louise vindt het allemaal nog wat spannend en hangt nog erg aan de juf. Zelf moesten we er vooral aan wennen dat de school hier al om 7 uur open gaat en half 8 begint, tot kwart over 1. En dat ze natuurlijk een soort van schooluniform aan moeten, zei het dat het voor de peuter- en kleuterschool nog niet zo strikt is. Als het maar grotendeels donkerblauw is. Op de tweede schooldag vertelde Louise’s juf dat ze die dag gingen paardrijden, en dat doen ze iedere week! De eerste twee keer vertelde Louise vooral over het busje waar ze mee naar de manege gingen, de laatste keer vertelde ze zowaar wat meer over de paarden. Ze begint het al iets minder eng te vinden :). De wintervakantie is net voor een week of 4 ingegaan. Het zal dus opnieuw even wennen zijn voor ze als ze weer naar school gaan. En wij moeten een nieuw ritme vinden met de meisjes weer 4 weken thuis.
Ondertussen zijn we druk bezig met de wegen te bewandelen die leiden tot een stuk grond waar we ons project op kunnen zetten. Er zijn in het verleden heel veel beloften gedaan, maar als je die zwart op wit wilt zien wordt het stil. Dus nu pakken we het anders aan: praten met invloedrijke personen die druk kunnen en willen uitoefenen op de huidige beslissingnemers. Het gaat niet heel snel, maar wel vooruit en we hebben goede moed dat we binnenkort een mooi stuk grond krijgen toegewezen. Los van het stuk grond is het enthousiasme voor ons project in ieder geval groot, zowel bij overheden, andere stichtingen, bedrijven en natuurlijk de jongeren.
In ons volgende verslag hopen we jullie hier meer over te kunnen vertellen.
Inmiddels wonen we alweer een maand in Walvisbaai. De laatste maand in Nederland was hectisch en emotioneel. Het loslaten was dit keer definitiever dan de vorige keer en ook het afscheid nemen viel moeilijker, zeker met 2 kleine kinderen erbij. We houden hele warme herinneringen aan de mooie afscheidsfeestjes met vrienden en familie. Allemaal hartelijk dank hiervoor!
Vlak voor vertrek had Volker Wessels Telecom ons de klimaatneutrale zonne-energiecentrale overhandigd, die ze met steun van Wilde Ganzen hebben gefinancierd. Heel indrukwekkend om het ‘in het echt” te zien en de hartverwarmende inzet van zoveel mensen die er aan hebben bijgedragen dat over een week deze centrale in Walvisbaai aankomt. Iedereen die bij het project betrokken is geweest, alsmede het zeer kundige vullen van de containers, enorm bedankt! Een speciaal dankje aan Andre Mulder en Mathieu Beurskens die het proces van begin tot letterlijk in de containers en op de vrachtwagens richting haven hebben begeleid. Wij zien er enorm naar uit om de centrale met alles erop er eraan straks hier op te kunnen zetten en te beginnen aan onze eerste trainingen in zonnetechnologie.
We voelen ons al aardig thuis in Walvisbaai. Louise begint al aardig wat woordjes Engels te praten. Nora roept nog bijna dagelijks enthousiast “Afrika!” als we de gordijnen open doen of naar buiten gaan. En als de havenzoemer om 13.00 uur aankondigt dat het lunchtijd is roepen de meisjes in koor “Schafttijd!” :) In de weekenden genieten we van de omgeving: de woestijn en de zee met flamingo’s, pelikanen, zeehonden en dolfijnen. Eind van de maand, als onze eigen spulletjes aankomen, verhuizen we van een klein gemeubileerd huisje in het centrum naar een vrijstaand huis met tuin in een rustige woonwijk, waar we met zijn allen lekker buiten van de zon kunnen genieten. Dat ontbreekt aan ons huisje nu, en met de klamme kou die in de winter hier in huis hangt, kun je beter lekker buiten zijn. Ook zullen we de penetrante rioollucht die in dit buurtje in de vroege ochtend hangt niet erg missen. Al ben je wel gelijk wakker als je dan de deur uit gaat.
Louise en Nora gaan hier allebei naar de internationale school. Voor Nora is er een apart peuterklasje, maar Louise en Nora beginnen en eindigen samen, en ze spelen ook samen buiten. Nora is al aardig gewend, en speelt al leuk met de andere kindjes. Louise vindt het allemaal nog wat spannend en hangt nog erg aan de juf. Zelf moesten we er vooral aan wennen dat de school hier al om 7 uur open gaat en half 8 begint, tot kwart over 1. En dat ze natuurlijk een soort van schooluniform aan moeten, zei het dat het voor de peuter- en kleuterschool nog niet zo strikt is. Als het maar grotendeels donkerblauw is. Op de tweede schooldag vertelde Louise’s juf dat ze die dag gingen paardrijden, en dat doen ze iedere week! De eerste twee keer vertelde Louise vooral over het busje waar ze mee naar de manege gingen, de laatste keer vertelde ze zowaar wat meer over de paarden. Ze begint het al iets minder eng te vinden :). De wintervakantie is net voor een week of 4 ingegaan. Het zal dus opnieuw even wennen zijn voor ze als ze weer naar school gaan. En wij moeten een nieuw ritme vinden met de meisjes weer 4 weken thuis.
Ondertussen zijn we druk bezig met de wegen te bewandelen die leiden tot een stuk grond waar we ons project op kunnen zetten. Er zijn in het verleden heel veel beloften gedaan, maar als je die zwart op wit wilt zien wordt het stil. Dus nu pakken we het anders aan: praten met invloedrijke personen die druk kunnen en willen uitoefenen op de huidige beslissingnemers. Het gaat niet heel snel, maar wel vooruit en we hebben goede moed dat we binnenkort een mooi stuk grond krijgen toegewezen. Los van het stuk grond is het enthousiasme voor ons project in ieder geval groot, zowel bij overheden, andere stichtingen, bedrijven en natuurlijk de jongeren.
In ons volgende verslag hopen we jullie hier meer over te kunnen vertellen.
-
22 Augustus 2013 - 01:04
Mathieu Beurskens:
Lieve Yvette en Dirk,
Fijn dat de kinderen zich al aardig aanpassen, leuk dat ze de school ook "leuk "vinden. Maar ja nu weer 4 weken thuis vereist ook voor jullie weer aanpassingen. Dank voor je speciaal dankwoordje aan Andre en mij in je bericht. We hebben het meestal met heel veel plezier gedaan. (Ik ga er vanuit dat dit ook Andre het hier mee eens is).
Wat een gedoe zeg met de douane. Goed dat ze tevoren aangeven wat ze wel en niet accepteren. Ik hoop dat je er hiermee bent. Als geen ander kennen jullie de " werking" van autoriteiten in Afrika.
De in het verleden gedane toezeggingen zijn daar een mooi voorbeeld van.
Anyway, geniet van jullie verblijf en heel veel succes met alles.
Groetjes,
Mathieu -
22 Augustus 2013 - 09:04
Daniëlle Bosma:
Lieve Yvette, Dirk, Louise en Nora,
Het is fijn om te lezen hoe het daar allemaal gaat. Natuurlijk hebben we telefonisch ook al heel veel besproken, maar sommige dingen lees je hier pas.
Het zal na de vakantie wel even wennen zijn voor de meiden, maar dat is zo weer over. Als Mara en Jarno vertelde over school ging het altijd over het buiten spelen en het eten en drinken. Als je dan vroeg wat ze nog meer gedaan hadden wisten ze dat niet meer ;-). (komt vanzelf wel)
Ik hoop dat jullie snel een stuk grond krijgen, zodat jullie kunnen beginnen aan een mooie toekomst voor iedereen.
Zodra jullie je nieuwe stek hebben wil ik natuurlijk wel foto's zien.
Groetjes en een dikke kus en knuffel van ons allemaal. -
22 Augustus 2013 - 12:00
Melanie En Co:
Hola vanuit Spanje! Leuk om via je blog op de hoogte te blijven, mooi om te lezen dat het met de kleine dames ook goed gaat. En ja, zaken doen zal wel wat anders lopen maar dat gaat jullie vast lukken! We blijven jullie met belangstelling volgen. Veel succes!! -
22 Augustus 2013 - 12:29
Annet Bezemer:
Hallo daar,
blog uitgedraaid en hier op kamer 1.50 opgehangen. We leven zo toch een stukje mee.
groet
Annet -
22 Augustus 2013 - 15:56
Mam En Nico:
Lieve Yvette , Dirk,en natuurlijk Louise en Nora.
Wat fijn dat jullie het zo naarmate de zin hebben, en dat de meisjes het ook goed doen,!
Ik lig nu tenminste met een gerust hart te slapen!
Heel veel succes met alles en tot de volgende keer.dikke knuffel mam en Nico. -
22 Augustus 2013 - 16:54
Harry Penders:
Hallo Yvette en Dirk
Even een berichtje zo aan het einde van mijn (riante) zomervakantie. Fijn te horen dat jullie alles weer op de rails hebben. Ik hoop dat het weer een succes gaat worden. Maar met jullie engelengeduld zal dat vast wel goedkomen. Zelf ben ik een paar jaar geleden in Zuid Afrika geweest om Katja op te zoeken die daar toen voor een aantal maanden in een dierenopvangcentrum werkte. Ik vond het een prachtig land en zal zeker nog eens terug gaan. Namibië zal waarschijnlijk nog veel ongerepter zijn.
Heel veel succes!
Groetjes,
Harry -
27 Augustus 2013 - 21:53
Lia:
Hallo Yvette en Dirk!
Leuk om jullie bericht te lezen en de foto's te zien!
En goed om te horen dat jullie het alle vier zo naar de zin hebben!
Nu jullie eigen spulletjes nog,(liefst in een eigen huis) en dan kan het echte werk beginnen!
We wensen jullie heel veel succes en hou ons op de hoogte!
Groetjes van Cees en Lia. -
05 November 2013 - 10:43
Tiny Jacobs:
Lieve Yvette,
Heb je blog net pas ontdekt,het wachten op Richard voor hulp duurt te lang (even nou geen tijd mam,straks)
Fijn dat jullie het zo naar de zin hebben.
Ga je graag volgen ! Groetjes, Tiny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
